Medici wisten ook niet eens welke gevaarlijke stoffen er in een vaccin zitten. Vele wisten niet, dat het COVID-19 vaccin een experiment was en dat de vaccins een chip bevatten en dat het een gentherapie was die je RNA en DNA verandert. Waarom weten artsen en verplegers dit niet?

Maar de medici die aan gedreven onderzoek deden wisten het wel. Het gaat altijd twee kanten uit. Maar vanuit hun opleiding krijgen ze niet altijd de juiste informatie.

Ik vroeg me steeds af waarom de opleiding van medici vaak ontoereikend is. Tot ik een interview zag met ex-KGB spion Yuri Alexander Bezmenov. Hij onthulde alles over de manier waarop je een dictatuur creëert. Zijn verhaal kon duidelijk maken waarom de kennis van veel medici ontoereikend is. Dus medici zijn niet schuldig aan deze onwetendheid. De corona pandemie is een geplande oorlog. Het is geen virus probleem, maar een geplande oorlog. Het is een politiek probleem.

Het Corona virus verhaal is maar een afleiding om een een socialistisch regime te creëren

De video hieronder is een deel van het interview. Hij legt de 4 stappen uit om van een land een dictatuur te maken. Dit zouden ze op elke school moeten leren. Onderaan in deze blog vertalen we de 4 stappen in het Nederlands.

Je kunt het volledig interview van 1.21min via deze link bekijken.

De journalist die Yuri Bezmenov interviewt is een bekende man die ook uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar de farmaceutische industrie. Hoe die is ontstaan en de corruptie erachter. Zijn naam is G. Edward Griffin. Wil je meer weten over dit onderwerp? Dan kun je zijn boek lezen: World without cancer.

Via deze link vind je een blog waar hij meer uitleg geeft over hoe je een dictatuur vormt

In deze link verteld Edward in een video van 1969 een situatie van socialism uit, wat allemaal nu tijdens de corona (2020-2022) gebeurt. Hij wist duidelijk dat er een opkomend dictatuur kwam.

Hoe maak je van een land een dictatuur? Hoe neem je controle over een volledige bevolking?

Interview 1983

Hier volgt het originele interview met Yuri Alexander Bezmenov in het Nederlands. Er zijn stukken weggehaald om de tekst helder en simpel te houden. En we geven soms extra uitleg voor meer duidelijkheid.

Yuri Besmenov:

Ideologische ondermijning. Wat bedoelen ze daarmee? Wat het in wezen betekent is het zodanig veranderen van de perceptie (waarneming) van de werkelijkheid dat geen enkele burger ondanks een overvloed aan informatie in staat is om tot verstandige conclusies te komen, die in het belang zijn van de verdediging van zichzelf, hun familie, hun gemeenschap en hun land. Het is een geweldig agressief hersenspoelproces dat erg traag verloopt en is onderverdeeld in vier basisfasen.

1) Demoralisatie (15-20 jaar)

2) Destabilisatie (3-6 jaar)

3) Crisis (3-5 jaar)

4) Normalisatie (onbepaalde tijd, tot er een soort evenwicht is bereikt)

1) Demoralisatie

De eerste is demoralisatie. Het duurt vijftien tot twintig jaar (kan ook langer duren) om een natie te demoraliseren (hersenspoelen, indoctrineren). Waarom zoveel jaren? Omdat dit het minimum aantal jaren is dat nodig is om de generatie studenten in het land van je vijand te onderwijzen, die zijn blootgesteld aan de ideologie van de vijand.

De vijand leert hun eigen ideologie (plannen) aan de bevolking op een onschulidge manier. Dit is demoraliseren.

Met andere woorden, de ideologie van het marxisme en het leninisme wordt in de zachte hoofden van ten minste drie generaties Amerikaanse studenten gepompt, zonder dat ze worden uitgedaagd of hen tegenwicht te bieden door de basiswaarden van het amerikanisme, het Amerikaanse patriottisme.

Studenten leren bepaalde dingen verkeerd, of dingen worden achtergehouden. Ze leren niet zelfstandig nadenken, maar leren te geloven wat hen geleerd wordt. Er wordt een visie/waarneming gecreëerd bij deze studenten en zodra dit geprogrammeerd is in hun hoofd blijven ze het geloven. Je kunt ze niet meer ompraten.

Het grootste deel van de activiteit van de afdeling is het verzamelen van enorme hoeveelheden informatie over personen die een belangrijke rol spelen bij het creëren van de publieke opinie.

Zoals: uitgevers, redacteuren, journalisten, acteurs, pedagogen, hoogleraren, politieke wetenschappen, medici, parlementsleden, zakelijke relaties.

De meeste personen waren grofweg in twee groepen verdeeld.

1) Degenen aan wie het buitenlands beleid van de Sovjet-Unie werd verteld, zouden via de media en manipulatie van de publieke opinie worden bevorderd tot machtsposities.

2) Degenen die de Sovjet-invloed in hun land weigeren, zouden vermoord worden of er fysiek een contra-revolutie worden uitgevoerd.

Waarvan mijn KGB-instructeurs specifiek een punt maakten: sla linksdenkenden over. Doe geen moeite, vergeet deze politieke prostituees. Richt hoger. Dit was mijn opdracht: probeer zoveel mogelijk gevestigde, conservatieve media te winnen.

Bereik filmmakers, intellectuelen, zogenaamde academische kringen, cynische egocentrische mensen die je met engelachtige uitdrukking in de ogen kunnen kijken en je een leugen kunnen vertellen. Dit zijn de best te rekruteren personen, mensen zonder morele principes, die ofwel te hebzuchtig zijn of lijden aan eigendunk (Ego). Ze hebben het gevoel dat ze er veel toe doen. Dit zijn de mensen die de KGB heel graag wilde rekruteren.

Ze dienen alleen een doel in het stadium van destabilisatie van een natie. Zoals uw

linksdenkenden in de Verenigde Staten, al deze professoren en al deze mooie verdedigers van de burgerrechten. Zij spelen een belangrijke rol in het ondermijningsproces, alleen om een natie te destabiliseren. Als die klus geklaard is, zijn ze niet meer nodig. Ze weten te veel.

Vanaf de leeftijd van 4 (Junior KG) tot 24 jaar (Masters degree) zal een kind grondig worden

geprogrammeerd om zich te gedragen en dienovereenkomstig beslissingen te nemen voor de rest van zijn leven. Dit gebeurt door zich te richten op de ideeën, structuur en leefstijlperceptie van de samenleving. Onderwijs wordt ondermijnd door een omgeving te creëren waarin het kind of de jong volwassene niet op de hoogte is van de geschiedenis en ook niet in staat is om echte wetenschap en fake wetenschap te onderscheiden.

De bedoeling is om deze generatie studenten onwetend te houden.

Je kunt geen oorlog voeren of dictatuur vormen met een generatie studenten die alles weten en van alles op de hoogte zijn. Dus leren ze bepaalde dingen verkeerd en worden bepaalde dingen verzwegen tijdens hun opleiding.

Zodra dit geprogrammeerd is in hun onderbewuste brein, is het heel moeilijk om later te zeggen dat bepaalde dingen in hun opleiding niet klopten. Mensen zijn dus geprogrammeerd, ze zijn voorstander van een opening naar het Sovjetconcept.

Dit zijn juist de mensen die in dit land hun ondergang tegemoet zouden kunnen gaan. De meesten van hen wel.

Simpelweg door de psychologische schok als ze in de toekomst zullen zien wat die prachtige samenleving van gelijkheid en sociale rechtvaardigheid in de praktijk betekent. Dan zullen ze uiteraard in opstand komen. Het zullen zeer ongelukkige, gefrustreerde mensen zijn. En het marxistisch-leninistische regime tolereert deze mensen niet.

Uiteraard zullen ze zich aansluiten bij andersdenkenden, dissidenten. Anders dan in de huidige Verenigde Staten zal er in het toekomstige marxistisch-leninistische Amerika geen plaats zijn voor afwijkende meningen. Dit begrijpen ze niet en het zal voor hen natuurlijk de grootste schok zijn.

Het demoralisatieproces in de Verenigde Staten is in wezen al voltooid (1983).

De afgelopen vijfentwintig jaar is het eigenlijk overvol. Omdat de demoralisatie nu niveaus bereikt waar voorheen zelfs kameraad Andropov en al zijn experts niet eens durfden te dromen. Het meeste wordt gedaan door Amerikanen aan Amerikanen dankzij een gebrek aan morele normen. Zoals ik al zei, doet blootstelling aan echte informatie er niet meer toe

Het resultaat? Het resultaat kun je zien

Een gedemoraliseerd persoon is niet in staat om de juiste informatie te beoordelen. De feiten zeggen hem niets. Zelfs als ik hem overlaad met informatie, authentiek bewijs, echte wetenschappelijke artikelen, duidelijke documenten, foto's. Zelfs als ik hem met geweld naar de Sovjet-Unie breng en het concentratiekamp laat zien, zal hij weigeren het te geloven. Tot hij een schop onder zijn kont krijgt. Als hij zelf iets meemaakt, zal hij het begrijpen, maar eerder niet. Dat is het tragische van de situatie van demoralisatie.

De meeste mensen die in de jaren zestig of zeventig waren opgeleid, drop-outs of halfbakken intellectuelen bekleden nu de machtsposities in de regering, het ambtenarenapparaat, het bedrijfsleven, de massamedia, medische opgeleide mensen, het onderwijssysteem. Je zit eraan vast. Je kunt hen niet kwijtraken.

Ze zijn besmet, ze zijn geprogrammeerd om in een bepaald patroon te denken en te reageren op bepaalde prikkels. Je kunt ze niet van gedachten veranderen, zelfs niet als je ze blootstelt aan authentieke informatie. Zelfs als je bewijst dat wit wit is en zwart zwart, kun je hun basisperceptie en onlogische gedrag nog steeds niet veranderen.

Met andere woorden, deze mensen, het proces van demoralisatie is compleet en onomkeerbaar.

Om de samenleving van deze mensen te ontdoen, is er nog eens vijftien of twintig jaar nodig om een nieuwe generatie patriottisch ingestelde en verstandige mensen op te leiden die in het voordeel en in het belang van de Amerikaanse samenleving zouden handelen.

Zie methodes die ze gebruiken op de tabel 

2) Destabilisatie (onstabiel maken)

De volgende fase is destabilisatie. Deze keer geeft de ondermijner niets meer om je ideeën en je consumptiepatroon. Of je nu junkfood eet en dik en slap wordt, dat maakt niet meer uit. Deze fase, en het duurt slechts twee tot vijf jaar om een natie te destabiliseren, is van essentieel belang.  Bij destabilisatie wordt de toepassing van subversieve krachten nauwkeuriger en geconcentreerder

Dit vernietigt langzaam de economie en maakt het individu afhankelijk van de staat. Dit heeft een afwisselend effect op het verbreken van persoonlijke en familiebanden. Grondrechten worden geschonden. Met stakingen en het andere uiterste, rechtenvrije contractarbeid, wordt gemorreld aan de relaties tussen arbeiders en werkgevers.

Dit alles leidt tot een verzwakking van de natie, waardoor het buitenlandse en militaire beleid wordt aangetast. Maar het belangrijkste is dat het vertrouwen van mensen in het systeem begint te verdampen. Dat is de belangrijkste trigger voor de volgende fase. Als dit wantrouwen een bepaalde kritische waarde overschrijdt, belandt de samenleving in een crisis. Ik kon veertien jaar geleden, toen ik in dit deel van de wereld landde, nooit geloven dat het proces zo snel zou gaan.

3) Crisis

De volgende fase is natuurlijk een crisis. Het kan maximaal zes weken duren voordat een land op de rand van een crisis is gekomen. Je kunt het nu in Midden-Amerika zien (1983). Het stadium van crisis is een hoogenergetisch vlampunt dat niet langer dan een paar maanden kan duren.

In deze fase beginnen de breuklijnen die decennia geleden zorgvuldig zijn gezaaid in de ontsporings- en demoralisatiefase, lava uit te barsten. Zodra een samenleving (of een deel van de samenleving) het stadium van crisis bereikt, leidt dit onvermijdelijk naar de volgende fase.

4) Normalisatie

En na een crisis met een gewelddadige verandering van machtsstructuur en economie heb je de zogenaamde periode van normalisatie. Alles wat abnormaal en dictatuur is gaat men normaal vinden. Het is het accepteren van deze agressieve machtsstructuur. Het kan onbepaalde tijd duren.

Normalisatie is een cynische uitdrukking die is ontleend aan de Sovjetpropaganda. Toen de Sovjettanks in 1968 Tsjechoslowakije binnengingen, zei kameraad Brezjnev: Nu is de situatie in broeder Tsjechoslowakije genormaliseerd. Dit is wat er in de Verenigde Staten zal gebeuren, als je alle klootzakken toestaat het land in een crisis te brengen, mensen allerlei lekkers en het paradijs op aarde te beloven, je economie te destabiliseren en het principe van vrije marktconcurrentie uit te bannen.

En als je de Big Brother-regering in Washington DC toestaat, met welwillende dictators zoals Walter Mondale die van alles zullen beloven. Het maakt niet uit of de beloften worden nagekomen of

niet.

Hij zal naar Moskou gaan om de bodem van een nieuwe generatie Sovjetmoordenaars te kussen. Hij zal valse illusies creëren dat de situatie onder controle is. De situatie is niet onder controle. De situatie is walgelijk uit de hand gelopen. De meeste Amerikaanse politici, de media en het onderwijssysteem leiden een nieuwe generatie mensen op die denken in vredestijd te leven. Dit zijn leugens en het is een illusie.

De Verenigde Staten zijn in staat van oorlog (1983). Onverklaarde totale oorlog tegen de basisprincipes en de grondslagen van dit systeem. En de initiator van deze oorlog is natuurlijk niet kameraad Andropov. Het is natuurlijk het systeem, hoe belachelijk het ook mag klinken, het wereld-communistische systeem of de wereldcommunistische samenzwering.

Of het sommige mensen nu bang maakt of niet, het kan me niet schelen. Als je nu niet bang bent, kan niets je bang maken. De tijdbom tikt. Elke seconde komt de ramp steeds dichterbij (die ramp is dus 2020. Hij vertelt dit al in 1983). In tegenstelling tot mijzelf, zul je nergens naartoe kunnen overlopen, tenzij je met pinguïns op Antarctica wilt leven. Dit is het laatste land van vrijheid en mogelijkheden

Wat moeten we doen? Wat is de aanbeveling aan het Amerikaanse volk?

Wel, Ten eerste wat meteen bij me opkomt is natuurlijk dat er een zeer sterke nationale inspanning moet zijn om mensen op te voeden in de geest van echt patriottisme.

Ten tweede, om het echte gevaar uit te leggen van een socialistische, communistische of  wat dan ook, verzorgingsstaat, grote broerregering. Als mensen het dreigende gevaar van die ontwikkeling niet zullen begrijpen, kan niets de Verenigde Staten ooit helpen. Je moet je vrijheden vaarwel zeggen, inclusief vrijheden voor homoseksuelen, voor gevangenen, al deze vrijheid zal verdwijnen. Het zal binnen vijf seconden verdampen, inclusief je kostbare levens.

Ten derde, op dit moment, is tenminste een deel van de Amerikaanse bevolking ervan overtuigd dat het gevaar reëel is. Die mensen moeten hun regering dwingen, en ik heb het niet over het sturen van brieven, het ondertekenen van petities en al deze prachtige nobele activiteiten. Ik heb het over het dwingen van de Amerikaanse regering om te stoppen met het steunen van het communisme.

                                                    Het interview is nog steeds op DVD te koop.

Dit is een lezing die hij gaf in de jaren tachtig waar hij ook uitlegt hoe je van een land een dictatuur maakt. Hier legt hij het gedetailleerd uit.

Yuri Alexander Bezmenov (Rusland)